Yazı yazmaya karar verdiğim anı dün gibi hatırlıyorum. Web sayfamın tasarımında bana destek olan canım arkadaşım; “Senden 1 ay içinde 10 adet makale istiyorum. " diyerek beni benden almıştı. Hayatında hiç yazı yazmamış, daha da önemlisi yazı yazma konusunda yeteneği olduğuna inanmayan benim gibi birine böyle bir şey söylemenin, o an için büyük bir cesaret gerektirdiğini düşünüyorum.

Hiç bir şeyin imkansız olmadığını da işte o gün öğrendim. Ertesi gün masama oturup yazı yazmaya başladım. 1 ay içinde 10 adet makale tamamlanmış, yerine gönderilmişti. İşlem tamamdı.

Arkadaşımdan aldığım ilk tepki :

“ İşte budur , tam da beklediğim gibi."

oldu. Cevabın içindeki “beklediğim gibi" kısmı dikkatimi çekti ve neden böyle dediğini sordum :

“ Yapabileceğini çok iyi biliyordum. Sadece biraz cesaretlendirilmeye ihtiyacın vardı. Ben de onu yaptım."

dedi.

Ve ben, o gün bugündür yazı yazıyorum. “ Zuhal’in Hazine Sandığı " adını verdiğim bloğumda her hafta, içimden geçenleri, gördüklerimi, duyduklarımı, deneyimlediklerimi, öğrendiklerimi Zuhal’in penceresinden bakarak yazıya döküyor, paylaşıyorum.

Kimbilir belki ben de bir gün, eline kalem almaktan korkan bir arkadaşıma ilham olurum.

Ve bugün 94.blog yazımı tamamladım.   

Yazdıkça içimde bir şeylerin hareketlenmeye başladığını hissettim. Tıpkı karnında, bebeğinin ilk kıpırtılarını hisseden anne gibi.  İçimde bir şeyler büyümeye, uyanmaya başladı.

İlk başlarda konu bulmakta, kendimi ifade etmekte çok zorlandım. Hatta; “Acaba bu hafta yazmasam olmaz mı?" diye düşündüğüm anlarım sayısı hiç de az olmadı. Devam ettikçe gördüm ki, her zorluğun ardında bir kolaylık vardır; yeter ki sen yılmadan azimle yoluna devam et. Sonrasında yazılar su gibi akmaya başladı.

Amerikalı  deneme ve  roman yazarı, kuramcı, eleştirmen ve  insan hakları  savunucusu  Susan Sontag  diyor ki:

“Yazmak... Biçimlemektir sözdeki duyguyu, duygudaki sözü. Elbette bir düşünce ivmesi gerek bunun için. Onsuz yazılabilir mi? Hiç sanmam ! Deneyin isterseniz. Yazmak sonuna dek gitmek demek..."

Şu an geldiğim noktada kendime söyleyebileceğim en anlamlı söz, yazılarımı okumaktan aldığım keyif.

Yazmak bana çok iyi geldi. Çünkü yazdıkça iyileşiyorum...