Beni heyecanlandıran, kendimi çok iyi ifade ettiğimi düşündüğüm ve tam işi alabileceğimi ya da karşımdaki kişiyi yapacağım organizasyona gelmeye ikna ettiğimi hissettiğim, ama son anda gelen olumsuz cevaplar ile kendimi yerlerde bulduğum çok zamanlar olmuştur. Bu anlar benim için büyük hayal kırıklıklarıdır.

O anı atlattıktan sonra farklı bir ruh haline bürünürüm. Hayal kırıklığı yerini bir anda cesarete bırakır, arkama bakmadan yeniden ayağa kalkar ve yoluma kaldığım yerden devam ederim. İçimde varolan bir güç beni ayağa kaldırır ve ; “ Buna alışmalıyım, demek ki daha hazır değilim, az kaldı biraz daha dayan " diye fısıldayan sesi duyarım.

Aslında burada yaptığım geleni kabul etmektir. Her gelen, beni yepyeni bir akışa taşır. Özgür irademin özgürce akışına...

Ben bu akışı bir “ Mucizeler Trenine " benzetiyorum. O trene bindiğimde kendimi farklı diyarlarda bulurum. Kendi yolumu çizecek kaynakları içinde barındıran, hayallerime kaptanlık eden, bilinmeyen dünyaları bilinir kılmak için deniz aşırı bir yolculuğa çıkmaya hazırlanan ve okyanusları aşacak kadar büyük bir kalbim olduğunu hissederim.

Artık iş başındayımdır, kollarımı sıvamış ve fayda odağında çalışmaya başlamışımdır. Ürettiklerimle, verdiğim hizmet ile başkalarına değer katar iken, yaşamın bana verdiği armağanlara karşılık, ben de kendi Öz’ümden olanı paylaştıkça, yaşam gibi doğurgan olduğunu anlarım.

Ömrümün bugün son günü olsa, vicdanımı ve yüreğimi yokladığımda yaşadığım her şeye karşılık, “ İyi ki..." diyebiliyorum. Beni vareden ve bugünkü Zuhal haline getiren her şeye ve herkese minnet duyuyorum.

“ Mucizeler treni kalkıyor, binmeye var mısın? "